نهمین سلام

همیشه فاصله مرگه بین دستای من و تو. همیشه همین بوده و خواهد بود نمی دانم چرا ولی برای آخربن بار می خواهم بنویسم بسان شاخه خشکی وجودم سست و لرزان است. در همین حوالی اتفاقاتی بیافتد عجیب تر از مردان مریخی آری اینک همه جا سکوت است و مرگ همه ما عجایبیم بر روی زمین چرا که نه نیستیم ماها جزو عجوبه های چند قرن اخیریم احمق ترینیم چنان چه می نمائیم نیستیم در پشت پرده مسائلی است که ما نمی دانیم و اگر هم می دانیم کم می دانیم ساعت 12:45 دقیقه بعدازظهر هوا آفتابی بالاخره بارون بند اومد زحمت کشیدن فردا قراره دعاهای ما مستجاب بشه خدا را شکر نمردیم و دیدیم فرشته ها در خواب سرغ ما نمی آیند ما باید بیدار شویم تا بتوانیم ببینیم و بخواهیم اگر نخواهیم چه بهتر ما خوشیم به جرعه ای آب خداوند ما را آفرید آزاد ولی ما دربندیم چرا چون خودمان بند بازی را دوست داریم بهار می آید و می رود و همچنان ما زمستانیم بهار را عید می گیریم اما وجودمان زمستانیست ای خورشید عالمتاب بتاب و ما را آب کن تا سیل شویم و به دریا برسیم. تنها خواننده ای که واقعا ترانه هاش قشنگه حتی نمی شه یک ترانه بد و دل نچسب رو تو آهنگاش انتخاب کرد سیاوش قمیشی هست تنها خواننده ای که من از هیچ آهنگش بدم نمی آد تمامشو دوس دارم آدم می تونه خوب سیاوش هم خیلی خوب و زیبا می خونه صداش همش خزونه قشنگه صداش پائیزیه حال می ده. از کنکور چقدر بدم می اومدش چقدر دوران بدی بودش بقول یارو که می گفت کنکور کذایی چرا برای اینکه این کنکور حافظه موقت آدمو می آد می سنجه نه حافظه دراز مدت ما رو یکسال خرخونی کن حفظ کن برو قبول شو که من یکی حوصلشو نداشتم از این خر خونی ها بکنم به جای اینکه بیان یه تصمیم درست و عاقلانه بگیرند مخ جوون مردمو با این چیزای مسخره و گذرا سر کار می ذارن بابا این چه وضعشه کنکور چیه جوون مردم افسرده بیمار روانی می کنند بعدش تازه آخرش می گن هر کی دانشگاه نره بدبخته والا ما هم رفتیم دیدیم نخیر بردار من این حرفا نیست هر کی دانشگاه بره بدبخته جز علافی و وقت تلف کنی هیچی نیست قبول هم نشدین که نشدین به سر صدام که قبول نشدین راستی جدیدا همنوعان عراقی چقدر برای رژیم ما عزیز شدن عجب همین عربهای سوسمار خوار صد نسل نجاست بودند که زدند این همه جوون ما رو کشتند همین آشغالا بودند حالا واسه شما عزیز شدند بله خوب همینه دیگه بسوزه پدر سیاست و قدرت بسوزه خداوندا اون بالا نشستی داری نگاه می کنه بابا بردار من یه کاری بکن دیگه مگه نمی بینی این همه... چی بگم خودت بهتر همه چی رو می دونی حرف نزنم بهتره. تو دبستان بودیم هر سال به ما موضوع انشا می دادند پول بهتر است یا ثروت بله خوب این یه چیز کاملا واضحی است که پول در همه جا حرف اول و آخر را می زند هیچ عذر و بهانه ای را قبول نمی کنم پول داری بیا وسط نداری برو بمیر. این یه حقیقت تلخه که باید بپذیریم متاسفانه انقدر جامعه تو فقر و زیر فشاره ما همه خوشبختی مونو تو پول می بینیم و بدتر از اون اینکه واقعا هم همین طور هست و باید قبول کنیم که پول خوشبختی می آره زیادش هم خیلی خوبه ناف ما رو با پول بریدن دیگه هیشکی نمی گه تو خوبی یا بدی دیگه کسی نصیحتت نمی کنه دیگه کسی نیست تو رو به راه راست هدایت کنه دیگه کسی نیست که بهت خوبی کردن یاد بده فقط و فقط تو باد پول داشته باشی که در این صورت قدرت و شهرت و محبوبیت هم داری همه چی داره کشور ما شده عین بیست قرن پیش چپ و راست راه می ریم برای خودمون پهلوون می سازیم هر روز داریم واسه خودمون هرکول می سازیم تا به اونا افتخار کنیم همین پهلوونا از روی شونه های ما رفتند بالا شدند آدم – هیچ وقت نشد خودمون باشیم سرنوشتمون رو خودمون رقم بزنیم همیشه همه چیمون دست یه آدم احمق تر از خودمون بوده که روزگارمون این شده نه الان از قبل ها تا به حال بله ما اینیم چه بخواهیم چه نخواهیم نمی دونم شاید خاصیت ما آدمها یا درست تر اینه بگم که ما ایرانی ها این هست که اینطوری باشیم همش داریم چوب حقامت های خودمون رو می خوریم فقط بلدیم سخنوری بکینم تا زورمون می رسه تو سر همدیگه بزنیم اما اصل کاری رو کاری نداریم چون هر وقت می خوایم جلوش ایست کنیم می بینیم که تنهای تنهائیم خرد می شیم طوری که هیچ وقت بوجود نیومده بودیم حالم بهم می خوره از این همه بدبختی کی می خوایم آدم بشیم روی پای خودمون ایست کنیم خدا می دونه فقز همینو می دونم سرنوشت عجیبی در انتظار همه ماست.
دل در کف بیداد تو جز داد ندارد
ای داد که کس همچو تو فریاد ندارد
بفهمین تا بالاخره یک روزی درست شیم بند بازی رو ول کنین.
خدانگهدار شما و من.